1 Տեսէք թէ Հայրն ինչպիսի սէր շնորհեց մեզ, ա որ Աստուծոյ որդիք կոչուինք, սորա համար աշխարհքը չէ ճանաչում մեզ, բ որ նորան չ’ճանաչեց։ 2 Սիրելիներ, գ հիմա Աստուծոյ որդիք ենք, եւ դ տակաւին յայտնուած չէ թէ ինչ պիտի լինենք. Բայց գիտենք թէ, երբոր նա կ’յայտնուի, ե նորան նման կ’լինենք, զ որովհետեւ կ’տեսնենք նորան ինչպէս որ է։
3 է Եւ ամեն ով որ այս յոյսն ունի իրանում, սրբում է իր անձն ինչպէս որ նա սուրբ է։ 4 Ամեն ով որ մեղք է գործում, նա անօրէնութիւն էլ է անում, եւ ը մեղքն է անօրէնութիւնը։ 5 թ Եւ գիտէք որ նա յայտնուեցաւ ժ որ մեր մեղքերը վեր առնէ. Եւ ի նորանում մեղք չ’կայ։ 6 Ամեն ով որ նորանում մնում է՝ չէ մեղանչում. Եւ լ ամեն ով որ մեղանչում է, չէ տեսել նորան եւ ոչ էլ ճանաչել նորան։ 7 Մանկունք, խ ոչ ոք ձեզ չ’խաբէ. ծ նա որ արդարութիւն է անում, արդար է, ինչպէս Նա էլ արդար է։ 8 կ Եւ նա որ մեղք է անում, սատանայիցն է. Որովհետեւ սատանան հէնց սկզբիցը մեղանչում է, նորա համար յայտնուեցաւ Աստուծոյ Որդին, հ որ սատանայի գործերը քանդէ։ 9 ձ Ամեն ով որ Աստուածանից է ծնուած, մեղք չէ անում. ղ որովհետեւ նորա սերմը նորանում մնում է, եւ չէ կարող մեղանչել, որովհետեւ Աստուածանից է ծնուած։ 10 Սորանով են յայտնի Աստուծոյ Որդիքը եւ սատանայի որդիքը։
10 ճ Ամեն ով որ արդարութիւն չէ անում, նա Աստուածանից չէ, եւ մ ոչ էլ նա՝ որ իր եղբօրը չէ սիրում։ 11 յ Որովհետեւ սա է պատուիրանքը, որ սկզբիցը լսեցիք, ն որ իրար սիրենք։ 12 Ոչ թէ այնպէս ինչպէս որ շ Կայէնն էր չարիցը եւ իր եղբօրն սպանեց. Եւ ի՞նչու համար սպանեց նորան, որովհետեւ իր գործերը չար էին եւ իր եղբօրինը արդար։ 13 Մի զարմանաք, եղբարքս, ո եթէ աշխարհքս ատէ ձեզ։ 14 չ Մենք գիտենք որ մահիցը ’ի կեանք փոխուեցանք. Որովհետեւ եղբայրներին սիրում ենք. Բայց պ ով որ չէ սիրում եղբօրը, մնում է մահի մէջ։ 15 ջ Ամեն ով որ իր եղբօրն ատում է, մարդասպան է ռ եւ գիտէք որ ամեն մարդասպան յաւիտենական կեանք չ’ունի հաստատուած իրանում. 16 ս Սորանով գիտացինք [Քրիստոսի] սէրը, որ նա իր անձը տուաւ մեզ վերայ. Եւ մենք պարտենք մեր եղբայրների վերայ դնել մեր անձերը։ 17 վ Ով որ այս աշխարհքի ապրանքն ունենայ, եւ տեսնէ իր եղբայրը կարօտ մի բանի, եւ իր գութը փակէ նորանից, տ ի՞նչպէս Աստուծոյ սէրը բնակուած կ’լինի նորանում։ 18 Որդեակներ, ր չ’սիրենք խօսքով եւ ոչ էլ լեզուով, այլ գործով եւ ճշմարտութիւնով։
19 ց Եւ սորանով ենք ճանաչում թէ ճշմարտութիւնիցն ենք, եւ նորա առաջին ի հանդէս բերենք մեր սրտերը. 20 Որ ւ եթէ մեր սիրտը մեղադրէ մեզ, այլ Աստուած մեր սրտիցն աւելի մեծ է եւ ամեն բան գիտէ։ 21 Սիրելիներ, եթէ մեր սրտերը չ’մեղադրեն մեզ, փ համարձակութիւն ունինք առ Աստուած։ 22 Եւ ք ինչ որ խնդրենք կ’առնենք նորանից. Որովհետեւ նորա պատուիրանքները պահում ենք, եւ օ նորա առաջին հաճոյ եղածները անում ենք։ 23 ֆ Եւ սա է նորա պատուիրանքը, որ հաւատանք նորա Որդի Յիսուս Քրիստոսի անունին, եւ և իրար սիրենք, ա ինչպէս նա պատուիրանք տուաւ մեզ։ 24 բ Եւ նա որ նորա պատուիրանքները պահում է, գ մնում է նորանում եւ նա սորանում. դ եւ սորանից գիտենք թէ բնակվում է մեզանում՝ այն Հոգուցը որ տուաւ մեզ։
Ա Հովհաննես 3
