1
2 Իր ուղղութեան մէջ վարուողը վախենում է Տէրիցը, բայց
3 Յիմարի բերանումը գոռոզութեան գաւազան կայ, բայց
4 Արջառ չ’լինելիս մսուրը մաքուր է, բայց արդիւնքի առատութիւնը եզի ոյժովն է։
5
6 Իմաստութիւն է որոնում ծաղր անողը, եւ չ’կայ. Բայց
7 Յիմար մարդի առաջով գնա, եւ բնաւ չես իմանալ թէ գիտութեան շրթունքներ ունի։
8 Խորագէտի իմաստութիւնը իր ճանապարհը հասկանալն է. Բայց յիմարների անմտութիւնը խարդախութիւն է։
9
10 Սիրտն է զգում իր հոգիի ցաւը, եւ նորա ուրախութեանը օտարը չի խառնուիլ։
11
12
13 Ծիծաղելիս էլ սիրտը կ’տրտմի, եւ նորա՝ այսինքն
14 Խոտորած սիրտը կ’կշտանայ
15 Պարզամիտը հաւատում է ամեն խօսքի, բայց խորագէտը քննում է իր քայլերը։
16
17 Բարկասիրտը յիմարութիւն կ’գործէ, եւ նենգամիտը կ’ատուի։
18 Անմիտները յիմարութիւն կ’ժառանգեն, իսկ խորագէտները գիտութեամբ կ’պսակուին։
19 Կ’խոնարհուին չարերը բարիների առաջ, եւ ամբարիշտները արդարի դռներին։
20
21 Իր ընկերին անարգողը մեղանչում է,
22 Չէ՞ որ պիտի մոլորուին չարութիւն խորհողները. Բայց ողորմութիւն ու ճշմարտութիւն կայ բարութիւն մտածողների համար։
23 Ամեն աշխատութեան մէջ շահ կայ. Բայց դատարկաբանութիւնը միայն դէպի կարօտութեան է տանում։
24 Իմաստունների հարստութիւնը իրանց պսակն է, բայց յիմարների տխմարութիւնը տխմարութիւն կ’մնայ։
25
26 Տիրոջ վախումը զօրեղ վստահութիւն կայ. Եւ նորա որդկանց համար ապաւէն պիտի լինի։
27
28 Ժողովրդի բազմութեան մէջ է թագաւորի պատիւը, բայց ժողովրդի նուազութիւնը իշխանի կործանումն է։
29
30 Մարմնին կեանք է մի հանդարտ սիրտը, բայց
31
32 Ամբարիշտը դուրս կ’անուի իր չարութեան համար. Բայց
33 Խոհեմի սրտումը իմաստութիւն կայ, բայց
34 Արդարութիւնը կ’բարձրացնէ մի ազգ, բայց մեղքը անարգանք է ժողովուրդներին։
35