1 Եւ Եհովան ասեց Մովսէսին. Վեր կաց այստեղից դու եւ ա այն ժողովուրդն որ Եգիպտոսի երկրիցը հանեցիր, և գնա այն երկիրը՝ որի համար երդում արի Աբրահամին, Իսահակին եւ Յակոբին՝ ասելով. բ Քո սերունդին պիտի տամ նորան։ 2 Եւ գ քո առաջին մէկ հրեշտակ կ’ուղարկեմ. Եւ դ դուրս կ’անեմ Քանանացին, Ամորհացին, Քետացին, Փերեզացին, Խեւացին եւ Յեբուսացին. 3 ե Կաթ ու մեղր բղխող երկիրը. զ որովհետեւ ես ձեր մէջը վեր չեմ գնալ, նորա համար որ դու մի է խստապարանոց ժողովուրդ ես. Մի գուցէ ը քեզ ճանապարհումը բնաջինջ անեմ։
4 Եւ ժողովուրդը լսեց այս խիստ խօսքը եւ թ սուգ արին. Եւ ժ ոչ մէկն իր զարդն իր վերայ չ’դրաւ. 5 Որովհետեւ Եհովան ասել էր Մովսէսին. Ասիր Իսրայէլի որդիներին. Դուք մի խստապարանոց ժողովուրդ էք. Եթէ մէկ րոպէ ի ձեր մէջը վեր գնալու լինիմ, ձեզ լ բնաջինջ կ’անեմ. Եւ հիմա ձեր վերայից ձեր զարդերը վեր առէք, որ խ իմանամ, թէ ձեզ ինչ պիտի անեմ։ 6 Եւ Իսրայէլի որդիքն իրանց զարդերը հանեցին Քորեբ սարի մօտ։
7 Եւ Մովսէսն առաւ խորանը, եւ բանակիցը դուրս բանակիցը հեռու կանգնեցրեց նորան եւ ծ նորա անունը՝ Ժողովքի խորան դրաւ. Եւ ամեն ով որ կ Եհովային խնդրում էր, բանակիցը դուրս էր գնում ժողովքի խորանի մօտ, որ բանակիցը դուրս էր։ 8 Եւ Մովսէսը խորանը գնալիս բոլոր ժողովուրդը վեր էր կենում եւ ամեն մէկն հ իր վրանի դրանը կանգնում, եւ Մովսէսի ետեւիցը մտիկ տալիս նայում. Մինչեւ որ նա խորանն էր մտնում։ 9 Եւ հէնց որ Մովսէսը խորանն էր մտնում՝ ամպի սիւնը իջնում էր. Եւ խորանի դրանը կանգնում, եւ ձ Եհովան Մովսէսի հետ խօսում էր։ 10 Եւ բոլոր ժողովուրդը տեսնում էր ամպի սիւնը խորանի դրանը կանգնած. Եւ բոլոր ժողովուրդը վեր էր կենում, եւ ամեն մէկն իր վրանի դրան ղ երկրպագութիւն էր անում։ 11 Եւ ճ Եհովան խօսում էր Մովսէսի հետ դէմ առ դէմ, ինչպէս մի մարդ իր բարեկամի հետ կ’խօսէ. Եւ Մովսէսը բանակն էր դառնում. Բայց նորա ծառան մ Նաւէի որդի Յեսու պատանին խորանի միջիցը չէր հեռանում։
12 Եւ Մովսէսն ասեց Եհովային. Նայիր՝ յ դու ասում ես ինձ. Հանիր այս ժողովուրդը. Բայց դու ինձ չ’իմացրիր, թէ ում ես ինձ հետ ուղարկելու. Եւ դու ասեցիր. ն Քեզ ճանաչում եմ քո անունովը, եւ իմ առաջին շնորհք գտար։ 13 Եւ հիմա աղաչում եմ, շ եթէ քո առաջին շնորհք գտայ՝ խնդրեմ ո ինձ իմացրու քո ճանապարհները՝ որ ճանաչեմ քեզ, որ քո առաջին շնորհք գտնեմ. Եւ տես որ այս ազգը չ քո ժողովուրդն է։ 14 Եւ նա ասեց. պ Իմ երեսը պիտի գնայ, եւ ես ջ քեզ կ’հանգստացնեմ։ 15 Եւ Մովսէսն ասեց նորան. ռ Եթէ քո երեսը մեզ հետ չ’գնայ, մեզ այս տեղից մի հանիր։ 16 Եւ ինչո՞վ պիտի գիտացուի, թէ շնորհք գտայ քո առաջին ես եւ քո ժողովուրդը. ս չէ՞ որ քո մեզ հետ գնալովը. Եւ այսպէս վ ես եւ քո ժողովուրդը երկրի երեսի վերայ եղած բոլոր ժողովուրդներիցը կ’գերազանցենք։
17 Եւ Եհովան ասեց Մովսէսին. տ Այս բանն էլ կ’անեմ որ ասեցիր, որովհետեւ իմ առաջին շնորհք գտար. Եւ ես քեզ ճանաչում եմ քո անունովը։ 18 Եւ նա ասեց. ր Աղաչում եմ՝ քո փառքը ցոյց տուր ինձ։ 19 Եւ Եհովան ասեց. ց Իմ բոլոր բարութիւնը քո առջեւից պիտի անցկացնեմ, եւ Եհովայի անունը քո առաջին պիտի կանչեմ, եւ որին որ ւ ողորմեմ կ’ողորմեմ, եւ որի վերայ որ գթամ կ’գթամ։ 20 Եւ ասեց. Դու իմ երեսը չես կարող տեսնել. Որովհետեւ փ մարդ չէ կարող ինձ տեսնել եւ ապրել։ 21 Եւ Եհովան ասեց. Ահա ինձ մօտ մի տեղ կայ. Եւ այդ ժայռի վերայ կանգնիր. 22 Եւ կ’լինի որ իմ փառքն անցկենալիս, քեզ ք ժայռի խոռոչի մէջ կ’դնեմ, եւ օ քեզ իմ ձեռքովը կ’ծածկեմ, մինչեւ որ ես անցնեմ. 23 Յետոյ իմ ձեռքը վեր կ’առնեմ, եւ իմ ետեւը կ’տեսնես, բայց ֆ իմ երեսը չի տեսնուիլ։
Ելից 33
