1 Եթէ դառնալու լինես, ով Իսրայէլ, ասում է Տէրը, ա դէպի ինձ դարձիր, եւ եթէ հեռացնելու լինես քո գարշելիքը իմ առաջից, թափառական պիտի չ’լինես. 2 Եւ Կենդանի է Տէրը՝ ասելով, բ երդում պիտի անես գ ճշմարտութեամբ, իրաւամբ ու արդարութեամբ. Եւ դ ազգերը պիտի նորանով օրհնուին եւ ե նորանով պարծենան։ 3 Որովհետեւ այսպէս է ասում Տէրը Յուդայի եւ Երուսաղէմի մարդկանցը. զ Նոր հերկ հերկեցէք ձեզ համար, եւ է մի սերմէք փուշերի մէջ։ 4 ը Թլփատուեցէք Տիրոջ համար, եւ հեռացրէք ձեր սրտի անթլփատութիւնը, ով Յուդայի մարդիկ եւ Երուսաղէմի բնակիչք. Որ մի գուցէ կրակի պէս դուրս գայ իմ բարկութիւնը եւ այրէ առանց մի հանգցնողի ձեր գործերի չարութեան համար։
5 Յուդայի մէջ իմացրէք եւ Երուսաղէմի մէջ լուր տուէք, եւ ասեցէք. Փող հնչեցրէք երկրի վերայ. Կանչեցէք, ձայնը բարձրացրէք, եւ ասեցէք, թ Ժողովուեցէք ու մտնենք պարսպաւոր քաղաքները։ 6 Դրօշակ բարձրացրէք դէպի Սիօն, փախէք, մի կանգնէք. Որովհետեւ ես չարիք եմ բերում ժ հիւսիսից՝ եւ մեծ կոտորած։ 7 ի Վեր կացաւ առիւծը իր մացառիցը եւ լ ազգերին ջարդողը ճանապարհուեցաւ դուրս եկաւ իր տեղիցը. խ որ քո երկիրը աւերակ անէ. Քո քաղաքները պիտի քանդուին՝ մնան առանց բնակչի։ 8 Սորա համար ծ քուրձեր հագէք, սուգ արէք ու ողբացէք, որ Տիրոջ բարկութեան բորբոքումը մեզանից ետ չէ դարձել։ 9 Եւ կ’լինի այն օրը, ասում է Տէրը, որ պիտի կորչէ թագաւորի սիրտը եւ իշխանների սիրտը, եւ պիտի ապշեն քահանաները, ու մարգարէները հիանան։
10 Եւ ես ասեցի. Աւա՜ղ, ով Տէր Եհովայ, կ անշուշտ դու խաբեցիր այս ժողովուրդն ու Երուսաղէմը՝ հ ասելով թէ Ձեզ խաղաղութիւն կ’լինի. Բայց սուրը մինչեւ նորանց հոգին է հասել։
11 Այն ժամանակ պիտի ասուի այս ժողովրդին ու Երուսաղէմին. ձ Մի տօթագին քամի է փչում բլուրներից անապատումը՝ իմ ժողովրդի աղջկայ ճանապարհին, որ հոսելու համար է եւ ոչ թէ մաքրելու համար։ 12 Սորանից մի աւելի սաստիկ քամի գալու է ինձ. Հիմա էլ ղ ես եմ խօսելու նորանց հետ դատաստաններով։
13 Ահա նա ամպերի պէս է վեր կենում, եւ ճ փոթորկի պէս են նորա կառքերը, մ արծիւներից արագաշարժ են նորա ձիերը, վա՜յ մեզ, որովհետեւ աւերակ դառանք։ 14 յ Մաքրիր չարութիւնից քո սիրտը, ով Երուսաղէմ, որպէս զի փրկութիւն գտնես. Մինչեւ ե՞րբ պիտի սրտումդ մնան քո չար խորհուրդները։ 15 Որովհետեւ մի ձայն իմաց է տալիս ն Դանից, եւ թշուառութիւն է լուր տալիս Եփրեմի սարիցը։ 16 Յիշեցրէք ազգերին, ահա լուր տուէք Երուսաղէմի մասին. շ պաշարողներ են գալիս հեռաւոր երկրից, եւ իրանց ձայնը տալիս են Յուդայի քաղաքների վերայ։ 17 ո Ագարակի պահապանների պէս նորա վերայ են շուրջանակի, որ նա ինձ դէմ ապստամբուեց, ասում է Տէրը։ 18 չ Քո ճանապարհները եւ քո արարքները արին քեզ այս բանը. Սա քո չարութիւնն է. Իրա՜ւ դառն, իրա՜ւ հասել է մինչեւ սիրտդ։
19 պ Որովա՜յնս, որովա՜յնս, ցաւով բռնուած եմ, սրտիս խուցերը տակնուվրայ է սրտովս, ես չեմ լռիլ. Որովհետեւ փողի ձայնը լսում ես, ով իմ անձը, այն պատերազմի աղաղակը։ 20 ջ Կոտորած կոտորածի վերայ է կանչվում, որովհետեւ բոլոր երկիրը աւերակ եղաւ. ռ յանկարծակի աւերակ եղան իմ վրանները, մի վայրկեանում՝ իմ խորանները։ 21 Մինչեւ ե՞րբ պիտի տեսնեմ դրօշը, լսեմ փողի ձայնը։
22 Որովհետեւ յիմար է իմ ժողովուրդը. Ինձ չ’ճանաչեցին. Նորանք անմիտ զաւակներ են եւ բան չ’հասկացող. ս նորանք իմաստուն են չարութիւն անելու, բայց բարութիւն անելը չ’գիտեն։
23 վ Նայեցի երկրի վերայ, եւ ահա տ պարապ եւ անձեւ էր, եւ երկնքին՝ եւ նորա լոյսը չ’կար։ 24 ր Նայեցի սարերին, եւ ահա դողում էին, եւ բոլոր բլուրները սասանվում էին։ 25 Նայեցի, եւ ահա մարդ չ’կար, եւ ց երկնքի բոլոր թռչունները փախել էին։ 26 Նայեցի, եւ ահա Կարմեղոսը անապատ էր. Եւ նորա բոլոր քաղաքները քարուքանդուած էին Տիրոջ երեսից եւ նորա բարկութեան բորբոքման երեսից։
27 Որովհետեւ այսպէս է ասում Տէրը. Բոլոր երկիրը աւերակ պիտի դառնայ, ւ բայց բոլորովին վերջ չեմ անելու։ 28 Սորա համար փ երկիրը պիտի սգայ, եւ ք պիտի խաւարուի երկինքը վերեւից. Ըստ որում ես ասել եմ, խորհել եմ, եւ օ չեմ զղջալու եւ նորանից ետ չեմ դառնալու։ 29 Ձիաւորների եւ աղեղնաւորների ձայնիցը փախչում է բոլոր քաղաքը, մտնում են ծմակները եւ վեր են ելնում ապառաժները, բոլոր քաղաքները ձգուած թողուած են, եւ նորանցում մի բնակող մարդ չ’կայ։ 30 Եւ դո՞ւ ինչ պիտի անես, ով աւերակացած, որ ծիրանիներ ես հագնում, ու քեզ ոսկի զարդերով զարդարում, որ լայն բաց ես անում ֆ ծարոյրոտ աչքերդ. Զուր ես քեզ գեղեցկացնում, և հոմանիքդ քեզ մերժեցին, հոգիդ են ուզում։ 31 Որովհետեւ մի ձայն լսեցի իբր թէ ծննդականի ձայն, անդրանիկ ծնողի տառապանք է Սիօնի աղջկայ ձայնը, հառաչում է եւ տարածում ա իր ձեռքերը՝ Վա՜յ ինձ, որ հոգիս նուաղում է սպանուածների մասին։
Երեմիա 4