1 Երգողների գլխաւորին. ա Իդիթունին։ Դաւիթի Սաղմոս։
1 Ես ասեցի՝ թէ բ իմ ճանապարհները պահեմ լեզուովս մեղանչելից. գ իմ բերանին սանձ դնեմ՝ դեռ քանի որ դ ամբարիշտն իմ առաջին է։
2 ե Բերանս փակեցի պապանձուելով. Բարի բանից էլ լուռ կացայ, եւ ցաւս շատ գրգռուեցաւ։
3 Սիրտս ինձանում տաքացաւ. Ես մտածելիս զ կրակ էր վառվում. Խօսեցի իմ լեզուովը։
4 Տէր, է ցոյց տուր ինձ իմ վերջը եւ իմ օրերի չափը թէ որքան է, թող իմանամ թէ քանի՜ անցաւոր եմ ես։
5 Ահա թիզի չափով կարգեցիր իմ օրերը, եւ ը իմ կեանքի ժամանակը ոչինչի պէս է քո առաջին. թ բոլորովին ունայն է ամեն մարդ՝ որքան հաստատ էլ լինի։ (Սէլա։)
6 Միայն ժ պատկերի պէս է ման գալիս մարդը. Միայն զուր տեղն է հոգս քաշում. ի հաւաքում է եւ չ’գիտէ թէ ով պիտի առնէ այն։
7 Եւ հիմա ի՞նչ բանի սպասեմ, ով Տէր. լ իմ յոյսը քեզ վերայ է։
8 Իմ ամեն անօրէնութիւններիցը փրկիր ինձ. Ինձ խ յիմարի նախատինքը մի շինիր։
9 ծ Ես լուռ եմ կենում, իմ բերանը չեմ բանում, կ որովհետեւ դու արիր։
10 հ Քո պատուհասը հեռացրու ինձանից. Ես քո ձեռքի զարնելովը փչացայ։
11 Երբոր յանդիմանութիւնով խրատում ես մարդին իր անօրէնութիւնների համար. Ապա նորա գեղեցկութիւնը ոչնչացնում ես ինչպէս ձ ցեցից. Իրաւի որ ունայն է ամեն մարդ։ (Սէլա։)
12 Տէր, լսիր իմ աղօթքը, եւ իմ աղաղակին միտք դիր. Իմ արտասուքին լուռ մի կենար. ղ որովհետեւ ես քո առաջին պանդուխտ եմ եւ հիւր ճ ինչպէս որ իմ ամեն հայրերը։
13 մ Թոյլ տուր ինձ զուարթանամ, յ որ տակաւին չեմ գնացել եւ ոչնչացել։
Սաղմոս 39
