1 Տիրոջ այն խօսքը, որ եղաւ Երեմիային երաշտութեան մասին։ 2 Յուդան սուգ է անում, եւ ա նորա դռները թառամել են, եւ մթնել են գետնի վերայ, եւ բ Երուսաղէմի աղաղակը վեր է ելել։ 3 Եւ նորանց ազնուականները ջրի են ուղարկում իրանց պզտիկներին. Նորանք գնացին ջրհորների մօտ, ջուր չ’գտան, ետ դառան ամանները դարտակ. գ ամաչեցին ու դ պատկառեցին եւ ծածկեցին իրանց գլուխը։ 4 Որովհետեւ գետինը ճաքճաքել է, երկրի վերայ անձրեւ չ’լինելու պատճառով, երկրագործները ամաչեցին եւ ծածկեցին իրանց գլուխը։ 5 Որովհետեւ եղնիկն էլ ծնեց դաշտումը եւ բաց թողեց, նորա համար որ խոտ չ’կար։ 6 Եւ ե վայրի էշերը կանգնեցին բլուրների վերայ, չագալների պէս ծծում են օդը. Նորանց աչքերը նուաղել են, որովհետեւ խոտ չ’կայ։
7 Թէեւ մեր անօրէնութիւնները վկայում են մեզ դէմ, ով Տէր, դու արա զ քո անունի համար. Որովհետեւ մեր յանցանքները շատ են. Քեզ դէմ մեղք ենք գործել։ 8 է Ով Իսրայէլի Յոյսը, նորա Փրկիչը նեղութեան ժամանակին. Ի՞նչու ես հիւրի պէս դարձել երկրումը, եւ մի ճանապարհորդի պէս՝ որ մտել է օթելու։ 9 Ի՞նչու ես հիացած մարդի պէս դարձել, ը մի զօրաւորի պէս՝ որ կարող չէ օգնել. Սակայն դու թ մեր միջումն ես, ով Տէր, եւ ժ քո անունը կանչուած է մեզ վերայ. Մեզ մի թողիր.
10 Այսպէս է ասում Տէրն այս ժողովրդին. Որովհետեւ ի նորանք սիրեցին թափառելը, իրանց ոտքերը չ’զսպեցին. Տէրը նորանց չ’հաւանեց, լ հիմա պիտի յիշէ նորանց անօրէնութիւնները, եւ այցելէ նորանց մեղքերը։ 11 Եւ Տէրն ինձ ասեց. խ Մի աղօթիր այս ժողովրդի համար ի բարին։ 12 ծ Նորանք ծոմ պահելիս՝ ես չեմ լսում նորանց աղաղակը, եւ կ նորանք ողջակէզ եւ նուէր մատուցանելիս՝ ես չեմ հաւանում, որովհետեւ հ սրով ու սովով եւ ժանտախտով պիտի սպառեմ ես նորանց։ 13 ձ Եւ ես ասեցի. Աւաղ, Տէր Եհովայ, ահա մարգարէքն ասում են նորանց. Պիտի սուր չ’տեսնէք եւ սով էլ չէ լինելու ձեզ համար. Այլ հէնց խաղաղութիւն պիտի լինի ձեզ համար այստեղում։ 14 Եւ Տէրն ինձ ասեց. ղ Մարգարէները սուտ են մարգարէանում իմ անունովը, ճ ես նորանց չեմ ուղարկել եւ նորանց չեմ պատուիրել, եւ նորանց չեմ ասել. Նորանք սուտ տեսիլքներ եւ գուշակութիւն եւ սնոտի բան եւ իրանց սրտի խաբէութիւններն են մարգարէանում ձեզ համար։ 15 Ուրեմն այսպէս է ասում Տէրն այն մարգարէների համար, որոնք մարգարէանում են իմ անունովը. Թէեւ ես նորանց չեմ ուղարկել, եւ մ նորանք ասում են. Սուր ու սով չէ լինելու այս երկրումը. Այն մարգարէները սրով ու սովով պիտի փչանան։ 16 Եւ այն ժողովուրդը՝ որոնց համար նորանք մարգարէանում են, պիտի վայր գցուին Երուսաղէմի մէջ՝ սովի եւ սուրի պատճառով, եւ յ թաղող պիտի չ’լինի, այսինքն իրանք, իրանց կնիկները եւ իրանց տղերքը եւ աղջկերքը, եւ նորանց վերայ պիտի թափեմ իրանց չարութիւնը։
17 Եւ նորանց ասիր այս խօսքը. ն Թող իմ աչքերն գիշեր ու ցերեկ անդադար արտասուք թափեն, որովհետեւ մեծ կոտորածով հարուածուել է շ իմ ժողովրդի կոյս աղջիկը՝ մի խիստ ցաւալի հարուածով։ 18 Եթէ ո դաշտն եմ դուրս գալիս՝ ահա սրով սպանուածներ են, եւ եթէ քաղաք եմ մտնում՝ ահա սովից թուլացածներ, որովհետեւ մարգարէն էլ՝ քահանան էլ՝ շուռ են գալիս երկրի վերայ եւ չեն իմանում։
19 չ Մի՞թէ բոլորովին մերժել ես Յուդային. Կամ Սիօնից զզուե՞լ է քո հոգին, ի՞նչու համար մեզ զարկեցիր այնպէս որ պ չ’բժշկուինք. ջ սպասում ենք խաղաղութեան, բայց բարիք չ’կայ, եւ բժշկութեան ժամանակին՝ բայց ահա խռովութիւն։ 20 Մենք գիտենք, ով Տէր, մեր ամբարշտութիւնը՝ մեր հայրերի անօրէնութիւնը. Որ ռ մեղանչել ենք քեզ դէմ։ 21 Մի զզուիր քո անունի սէրի համար, մի անարգիր քո փառքի աթոռը. ս յիշիր եւ մի քանդիր քո ուխտը մեզ հետ։ 22 Մի՞թէ վ հեթանոսների ունայնութիւններումը մէկ տ անձրեւ տուող կայ. Կամ թէ երկի՞նքն է տալիս անձրեւները. ր չէ՞ որ տուողը դու ես, ով Տէր մեր Աստուածը, եւ մենք յոյս ենք դնում քեզ, դու ես անում այս ամեն բաները։
Երեմիա 14