1 Այն միջոցին երբոր հազարներով ժողովուրդները դիզվում էին՝ մինչեւ որ իրար կոխ էին տալիս, ա սկսեց իր աշակերտներին ասել. բ Առաջ ձեր անձերը զգոյշ պահեցէք Փարիսեցիների խմորիցը, որ է կեղծաւորութիւնը։ 2 գ Որովհետեւ ոչինչ չ’կայ ծածուկ, որ չ’յայտնուի. Եւ թագուն, որ չ’իմացուի։ 3 Ուստի ինչ որ խաւարումն ասեցիք, լոյսի մէջ կ’լսուի. Եւ ինչ որ ներսի սենեակներումն ականջում խօսեցիք, կտուրների վերայ կ’քարոզուի։ 4 դ Բայց ասում եմ ձեզ՝ ե իմ բարեկամներին. Մի վախենաք նորանցից՝ որ մարմինն սպանում են, եւ նորանից յետոյ աւելի բան չ’ունին՝ որ անեն։ 5 Բայց ցոյց տամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք. Նորանից վախեցէք, որ սպանելուց յետոյ իշխանութիւն ունի գեհենի մէջ գցելու. Այո՛, ասում եմ ձեզ՝ Նորանից վախեցէք։ 6 Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկ երկու դանկի են ծախվում. Եւ նորանցից մէկն էլ Աստուծոյ առաջին մոռացուած չէ։ 7 Բայց ձեր գլխի բոլոր մազերն էլ համարուած են. Ուրեմն մի վախենաք. Որովհետեւ դուք շատ ճնճղուկներից աւելի լաւ էք։ 8 Իսկ զ ասում եմ ձեզ, թէ Ամեն ով որ ինձ մարդկանց առաջին դաւանէ, մարդի Որդին էլ նորան կ’դաւանէ Աստուծոյ հրեշտակների առաջին։ 9 Եւ ով որ ինձ ուրանայ մարդկանց առաջին, նա էլ կ’ուրացուի Աստուծոյ հրեշտակների առաջին։ 10 է Եւ ամեն ով որ մարդի Որդու դէմ բան ասէ, կ’թողուի նորան. Բայց ով որ Սուրբ Հոգու դէմ հայհոյեց, նորան չի թողուիլ։ 11 ը Եւ երբոր տանեն ձեզ ժողովարանները եւ դատաւորների եւ պետութիւնների առաջին, հոգս մի՛ անէք՝ թէ ինչպէս եւ ի՛նչ պատասխանէք, կամ ի՛նչ ասէք։ 12 Որովհետեւ Սուրբ Հոգին նոյն ժամումը կ’սովորեցնէ ձեզ՝ թէ ինչ պէտք է խօսել։
13 Եւ ժողովրդիցը մէկն ասեց նորան. Վարդապետ, իմ եղբօրն ասիր, որ ժառանգութիւնն ինձ հետ բաժանէ։ 14 Նա էլ ասեց նորան. թ Մարդ, ո՞վ կարգեց ինձ ձեզ վերայ դատաւոր կամ բաժանարար։ 15 Եւ նորանց ասեց. ժ Տեսէք եւ զգոյշ կացէք ագահութիւնիցը, որ մարդիս ստացուածքի առաւելութիւնիցը չէ նորա կեանքը։ 16 Եւ նորանց մի առակ խօսեց եւ ասեց. Մի հարուստ մարդի արտը առատ պտուղ տուաւ։ 17 Եւ նա իր մտքումը մտածում էր եւ ասում. Ի՞նչ անեմ, որ տեղ չունիմ որ իմ պտուղներն այնտեղ ժողովեմ։ 18 Եւ ասեց. Այս կ’անեմ. Իմ շտեմարանները կ’քանդեմ, եւ աւելի մեծերը կ’շինեմ, եւ իմ բոլոր բերքերն ու բարիքները այնտեղ կ’ժողովեմ։ 19 Եւ իմ անձին կ’ասեմ. ի Ով անձն, շատ բարիքներ ունիս շատ տարիների համար ամբարուած. Հանգստացիր, կեր, խմիր, զուարճացիր։ 20 Բայց Աստուած նորան ասեց. Ա՛նմիտ. լ հէնց այս գիշեր հոգիդ քեզանից ետ կ’պահանջեն. խ ապա այս որ պատրաստեցիր՝ ո՞ւմ կ’լինի։ 21 Այսպէս էլ նա՝ որ իր անձի համար գանձ է հաւաքում, եւ ծ Աստուծով չէ հարուստ։
22 Իր աշակերտներին էլ ասեց. Դորա համար ասում եմ ձեզ. կ հոգս մի անէք ձեր կեանքի համար՝ թէ ինչ պիտի ուտէք. Ոչ էլ մարմնի համար՝ թէ ինչ պիտի հագնիք։ 23 Հոգին աւելի է կերակուրիցը, եւ մարմինը՝ հագուստիցը։ 24 Մտիկ արէք ագռաւներին. Որ ոչ սերմում են եւ ոչ հնձում են. Որոնք ոչ շտեմարաններ ունին եւ ոչ ամբարներ, եւ հ Աստուած կերակրում է նորանց. Դուք ո՞րքան աւելի արժէք ունիք թռչուններիցը։ 25 Ձեզանից ո՞վ կարող է իր հոգս անելովն իր հասակի վերայ մի կանգուն աւելացնել։ 26 Արդ եթէ ամենափոքր բանի համար կարող չէք, ի՞նչու էք ուրիշ բաների համար հոգս անում։ 27 Մտիկ արէք շուշաններին. Ինչպէս են մեծանում. Ոչ ջանք են անում եւ ոչ մանում. Բայց ասում եմ ձեզ Սողոմոնն էլ իր բոլոր փառքի մէջ նորանց մէկի նման չ’հագաւ։ 28 Իսկ եթէ յանդի խոտն, որ այսօր կայ եւ էգուց փռան մէջ է գցվում, Աստուած այնպէս է հագցնում, ո՞րքան եւս առաւել ձեզ, թերահաւատներ։ 29 Եւ դուք մի որոնէք թէ ինչ ուտէք կամ ինչ խմէք, եւ մի գրգռուիք։ 30 Որովհետեւ այդ բոլոր բաներն աշխարհքի հեթանոսներն են որոնում. Բայց ձեր Հայրը գիտէ՝ որ դորանք ձեզ պէտք են։ 31 ձ Սակայն Աստուծոյ արքայութիւնը խնդրեցէք, եւ այդ բոլորը կ’աւելանայ ձեզ։ 32 Մի վախենար, փոքր հօտ. ղ որովհետեւ ձեր Հայրը հաճեցաւ, որ արքայութիւնը տայ ձեզ։ 33 ճ Ձեր ստացուացքը ծախեցէք եւ ողորմութիւն տուէք. մ ձեզ համար չ’հինացող քսակներ շինեցէք՝ անպակաս գանձ՝ երկնքումը, որտեղ գող չէ մօտենում եւ ոչ էլ ցեց է ապականում։ 34 Որովհետեւ որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ էլ ձեր սրտերը կ’լինին։ 35 յ Թող ձեր գօտիները պինդ կապուած լինին մէջքին, ն եւ ճրագները վառուած։ 36 Եւ դուք նման եղէք մարդկանց, որ սպասում են իրանց տիրոջը, թէ նա երբ ետ կ’դառնայ հարսանիքից. Որ երբոր գայ եւ դուռը թակէ, շուտով բանան նորա համար։ 37 շ Երանի այն ծառաներին, որ տէրը գալիս՝ արթուն գտնէ նորանց. Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, թէ գօտին մէջքը կ’կապէ եւ նորանց սեղան կ’նստեցնէ եւ առաջ եկած կ’ծառայէ նորանց։ 38 Եւ եթէ երկրորդ կամ երրորդ պահին գայ՝ եւ այնպէս գտնէ, երանի այն ծառաներին։ 39 ո Բայց սա իմացէք, որ եթէ տան տէրը գիտենար՝ թէ գողն որ ժամին կ’գայ. Արթուն կ’կենար եւ թող չէր տալ իր տունը ծակել։ 40 չ Արդ դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, որ չէք կարծում, մարդի Որդին կ’գայ։
41 Եւ Պետրոսը ասեց նորան. Տէր, այդ առակը մե՞զ ես ասում, թէ ամենքին էլ։ 42 Տէրն էլ ասեց. պ Ուրեմն ո՞վ է այն հաւատարիմ եւ իմաստուն տնտեսը, որին իր տէրը իր գերդաստանի վերայ կարգեց, որ նորանց կերակուրը տայ ժամանակին։ 43 Երանի այն ծառային, որ իր տէրը՝ երբոր գայ, այնպէս անելիս գտնէ նորան։ 44 ջ Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, թէ իր բոլոր ստացուածքների վերայ կ’դնէ նորան։ 45 ռ Բայց եթէ այն ծառան իր սրտումն ասէ, Իմ տէրն ուշանում է գալու, եւ սկսէ ծառաներին եւ աղախիններին ծեծել, ուտել ու խմել եւ արբենալ, 46 Կ’գայ այն ծառայի տէրն այն օրը, որ նա չէ սպասում, եւ այն ժամին, որ նա չ’գիտէ, եւ նորան միջիցը կ’կտրէ, եւ նորա բաժինն անհաւատարիմների հետ կ’դնէ։ 47 ս Եւ այն ծառան, որ իր տիրոջ կամքը գիտենալով չէ պատրաստէլ եւ ոչ էլ արել նորա կամքի պէս, շատ ծեծ կ’ուտէ։ 48 վ Եւ նա որ չ’գիտենալով ծեծի արժանի բան գործեց, քիչ կ’ծեծուի. Այն ամենին որ շատ տրուեց՝ նորանից շատ կ’ուզուի. Եւ ում որ շատ պահ տրուեց՝ նորանից էլ աւելի կ’պահանջեն։
49 տ Ես եկայ որ կրակ գցեմ երկրիս վերայ. Եւ ի՞նչ ուզում եմ, եթէ արդէն իսկ բորբոքուել է։ 50 ր Բայց մի մկրտութիւն ունիմ մկրտուելու. Եւ ի՜նչպէս հոգս եմ քաշում, մինչեւ որ կատարուի։ 51 ց Կարծո՞ւմ էք թէ ես եկայ խաղաղութիւն տալ երկրիս վերայ. Ոչ, ասում եմ ձեզ, ւ այլ բաժանմունք։ 52 փ Որովհետեւ այսուհետեւ հինգ հոգի մէկ տան մէջ բաժին բաժին կ’լինին, երեքը երկուսի դէմ, եւ երկուսն երեքի դէմ։ 53 Հայրը կ’բաժանուի որդուցը, եւ որդին հօրիցը, մայրն աղջկանիցը, եւ աղջիկը մօրիցը, սկեսուրը հարսիցը, եւ հարսն իր սկեսրիցը։
54 Եւ ժողովուրդներին էլ ասեց. ք Երբոր տեսնում էք արեւմուտքիցն ամպ դուրս գալիս, շուտով ասում էք. Անձրեւ կ’գայ, եւ այնպէս է լինում. 55 Եւ հարաւային քամին փչելիս, ասում էք՝ թէ Շոք կ’լինի, եւ այնպէս է լինում. 56 Կեղծաւորներ, երկրի եւ երկնքի երեսը գիտէք փորձել. Բայց ի՞նչպէս չէք այս ժամանակը փորձում։ 57 Եւ ի՞նչու իսկ ձեզանից էլ չէք ընտրում արժանին։ 58 օ Երբոր քո ոսոխի հետ իշխանի մօտ ես գնում, ֆ ճանապարհին տուր տալիքը, որ նորա ձեռիցն ազատուիս. Մի գուցէ քեզ դատաւորի մօտ քաշէ, եւ դատաւորը քեզ դահճին մատնէ, եւ դահիճը բանտի մէջ գցէ։ 59 Ասում եմ քեզ. Այնտեղից դուրս չես գալ, մինչեւ որ վերջի լուման էլ չ’վճարես։
Ղուկաս 12