1 Եւ իր աշակերտներին էլ ասեց. Մի հարուստ մարդ կար, որ մի տնտես ունէր. Եւ նորանից գանգատ եղաւ նորան, իբր թէ նա վատնում է նորա ստացուածքը։ 2 Եւ նորան կանչեց եւ ասեց. Սա ի՞նչ է որ ես լսում եմ քեզանից. Տուր քո տնտեսութեան համարը. Որովհետեւ այլ եւս կարող չես տնտես լինել։ 3 Տնտեսն էլ իր մտքումն ասեց. Ի՞նչ անեմ, որ իմ տէրը տնտեսութիւնն ինձանից առնում է. Հերկել չեմ կարող, մուրանալու ամաչում եմ։ 4 Գիտեմ ինչ կ’անեմ, որ՝ երբոր տնտեսութիւնից դուրս գամ, ինձ ընդունեն իրանց տները։ 5 Եւ իր տիրոջ պարտականներին մի մի իրան մօտ կանչեց եւ ասեց առաջինին. Ի՞նչքան ես պարտական իմ տիրոջը։ 6 Նա էլ ասեց. Հարիւր մար ձէթ. Եւ նորան ասեց. Առ գիրդ, եւ նստիր՝ շուտով գրիր յիսուն։ 7 Յետոյ միւսին ասեց. Դո՞ւ ինչքան ես պարտական. Նա էլ ասեց. Հարիւր քոռ ցորեն. Եւ նորան ասեց. Առ գիրդ եւ գրիր ութսուն։ 8 Եւ տէրը գովեց անիրաւ տնտեսին, որ իմաստութիւնով գործեց. Որովհետեւ այս աշխարհքի որդիքը ա լոյսի որդիներիցն իմաստուն են իրանց ցեղի մէջ։ 9 Եւ ես ասում եմ ձեզ. բ Անիրաւ մամոնայից բարեկամներ արէք ձեզ համար. Որ երբոր պակասուիք, յաւիտենական բնակարանների մէջ ընդունեն ձեզ։ 10 գ Քիչ բանի մէջ հաւատարիմը, շատ բանի մէջ էլ հաւատարիմ է. Եւ քիչ բանի մէջ անիրաւը, շատ բանի մէջ էլ անիրաւ է։ 11 Արդ թէ որ անիրաւ մամոնայի մէջ հաւատարիմ չ’եղաք, ճշմարիտ հարստութիւնն ո՞վ կ’տայ ձեր ձեռը։ 12 Եւ եթէ օտար բանի մէջ հաւատարիմ չեղաք, ձերն ո՞վ կ’տայ ձեզ։
13 դ Ոչ մի ծառայ չէ կարող երկու տիրոջ ծառայել. Որովհետեւ կամ մինին կ’ատէ եւ միւսին կ’սիրէ. Կամ մինին կ’պատուէ եւ միւսին կ’արհամարհէ. Կարող չէք Աստուծոյ ծառայել եւ մամոնային։
14 Այս բոլոր բաները լսում էին Փարիսեցիները, ե որ արծաթասէր էին, եւ ծիծաղում էին նորա վերայ։ 15 Եւ նորանց ասեց. Դուք էք, որ մարդկանց առաջին զ ձեր անձերը արդարացնում էք, է բայց Աստուած գիտէ ձեր սրտերը. ը որովհետեւ մարդկանց առաջին բարձրը պիղծ է Աստուծոյ առաջին։ 16 թ Օրէնքը եւ մարգարէները մինչեւ Յովհաննէսն են. Նորանից յետոյ Աստուծոյ արքայութիւնն է աւետարանվում, եւ ամեն մարդ ջանք է անում ուժով մտնել նորա մէջ։ 17 Եւ ժ աւելի հեշտ է որ երկինքն եւ երկիրս անցնեն, քան թէ օրէնքի մէկ պզտիկ նշանագիրը վայր ընկնէ։ 18 ի Ամեն ով որ արձակում է իր կինը եւ ուրիշն առնում, շնութիւն է գործում, եւ ով որ մարդից արձակուած կին է առնում՝ շնութիւն է գործում։
19 Եւ մի հարուստ մարդ կար, եւ շատ ազնիւ ծիրանի եւ բեհեզ էր հագնում. Եւ ամեն օր փառաւոր զուարճութիւն էր անում։ 20 Մի աղքատ մարդ էլ կար, անունը Ղազարոս. Որ նորա դռան մօտ գցուած էր խոցերով լիքը. 21 Եւ ցանկանում էր իրան կշտացնել այն փշրանքներիցն, որ հարուստի սեղանիցն ընկնում էին. Այլ եւ շներն էլ գալիս էին եւ նորա խոցերը լիզում էին։ 22 Եւ եղաւ որ աղքատը մեռաւ, եւ հրեշտակները նորան տարան Աբրահամի գոգը. Հարուստն էլ մեռաւ եւ թաղուեցաւ։ 23 Եւ դժոխքումն՝ մինչ տանջանքի մէջ էր գտնվում, իր աչքերը բարձրացրեց, հեռուանց Աբրահամին տեսաւ, եւ Ղազարոսին էլ նորա գոգումը։ 24 Եւ նա աղաղակեց եւ ասեց. Հայր Աբրահամ, ինձ ողորմիր, եւ Ղազարոսին ուղարկիր, որ իր մատի ծայրը թրջէ ջրով, եւ լ իմ լեզուն հովացնէ. Որովհետեւ խ այս կրակի բոցի մէջ տանջվում եմ։ 25 Աբրահամն էլ ասեց. Որդեակ, ծ յիշիր, որ դու ընդունեցիր քո բարիքը քո կեանքումը, եւ նմանապէս էլ Ղազարոսը՝ չարչարանքները. Եւ հիմա սա այստեղ մխիթարվում է, իսկ դու տանջվում ես։ 26 Եւ ի վերայ այսր ամենայնի մեր եւ ձեր մէջ մեծ անդունդ է հաստատուած, որ այստեղից ձեզ մօտ անցնել ուզողները չ’կարողանան, եւ ոչ էլ այդտեղից մեզ մօտ անցնեն։ 27 Եւ ասեց. Ուրեմն աղաչում եմ քեզ, հայր, որ դորան ուղարկես իմ հօր տունը. 28 Որովհետեւ ես հինգ եղբայր ունիմ. Որ նորանց վկայութիւն տայ, որ նորանք էլ չ’գան այս տանջանքի տեղը։ 29 Աբրահամն ասեց նորան, կ Նորանք Մովսէսին եւ մարգարէներին ունին, թող նորանց լսեն։ 30 Նա էլ ասեց. Ոչ, հայր Աբրահամ, այլ եթէ մեռելներից մէկը նորանց մօտ գնայ, կ’ապաշխարեն։ 31 Եւ նորան ասեց. Եթէ Մովսէսին եւ մարգարէներին ականջ չեն դնում, հ չեն էլ համոզուիլ՝ եթէ մեռելներից մէկը յարութիւն առնէ։
Ղուկաս 16