1 Երգողների գլխաւորին. Մախալաթի վերայ. Դաւիթի Երգ։
1 ա Անզգամն ասեց իր սրտումը՝ թէ Աստուած չ’կայ. Նորանք ապականուեցան եւ գարշելի անօրէնութիւն արին. բ ոչ ով չ’կայ որ բարին անէ։
2 Աստուած գ երկնքիցը մտիկ է անում մարդկանց որդիների վերայ, որ տեսնէ թէ կ’լինի՞ արդեօք մէկ իմաստուն՝ որ Աստուծուն խնդրէ։
3 դ Ամենքը ետ քաշուեցան եւ միասին անպիտանացան, բարի գործող չ’կայ, մէկն էլ չ’կայ։
4 ե Մի՞թէ չեն իմանում անօրէնութիւն գործողները, որ իմ ժողովուրդն ուտում են ինչպէս որ հացը կ’ուտեն, եւ Աստուծուն չեն կանչում։
5 զ Այնտեղ վախենում են վախով՝ ուր որ վախ չ’կայ, որովհետեւ Աստուած քեզ պատողների է ոսկորները ցրվում է. Դու ամօթ ես անում նորանց. Որովհետեւ Աստուած դէն է գցում նորանց։
6 ը Ո՜հ թէ Սիօնիցը գար Իսրայելի փրկութիւնը. Երբոր Աստուած իր ժողովրդի գերութիւնը դարձնէ, այն ժամանակ Յակոբը կ’ցնծայ ու Իսրայէլն ուրախ կ’լինի։
Սաղմոս 53
